Home Educational search engine Auxilium
(Es. pueris - amati sunt ...)
| Palabras encontradas |
| (Detalles abajo) |
| - Conjugación completa di conciliari conciliari = conciliare: Verbo passivo INFINITIVO Presente |
| Buena navegación con NihilScio!
|
||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
||
| ||
|
| Conjugación de: concilior, conciliāris, conciliatus sum, - , conciliari conjugación: 1 - transitivo - passiva (Ita) = conciliare, procurare, acquistare, accattivare , (eng) = call together, unite, reconcile, mediate, procure, win over, obtain, recommend, bring about, cause, (esp) = avenir, cautivarse, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego concilior tu conciliāris ille conciliātur nos conciliāmur vos conciliamĭni illi conciliantur | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego conciliābar tu conciliabāris ille conciliabātur nos conciliabāmur vos conciliabamini illi conciliabantur | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego conciliatus sum, conciliata sum, conciliatum sum... tu conciliatus es, conciliata es, conciliatum es... ille conciliatus est, conciliata est, conciliatum est... nos conciliati sumus, conciliatae sumus, conciliata sumus... vos conciliati estis, conciliatae estis, conciliata estis... illi conciliati sunt, conciliatae sunt, conciliata sunt... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego conciliatus sum, conciliata sum, conciliatum sum... tu conciliatus es, conciliata es, conciliatum es... ille conciliatus est, conciliata est, conciliatum est... nos conciliati sumus, conciliatae sumus, conciliata sumus... vos conciliati estis, conciliatae estis, conciliata estis... illi conciliati sunt, conciliatae sunt, conciliata sunt... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego conciliatus eram, conciliata eram, conciliatum eram... tu conciliatus eras, conciliata eras, conciliatum eras... ille conciliatus erat, conciliata erat, conciliatum erat... nos conciliati erāmus, conciliatae eramus, conciliata eramus... vos conciliati erātis, conciliatae eratis, conciliata eratis... illi conciliati erant, conciliatae erant, conciliata erant... | |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego conciliatus sum, conciliata sum, conciliatum sum... tu conciliatus es, conciliata es, conciliatum es... ille conciliatus est, conciliata est, conciliatum est... nos conciliati sumus, conciliatae sumus, conciliata sumus... vos conciliati estis, conciliatae estis, conciliata estis... illi conciliati sunt, conciliatae sunt, conciliata sunt... | |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego conciliatus eram, conciliata eram, conciliatum eram... tu conciliatus eras, conciliata eras, conciliatum eras... ille conciliatus erat, conciliata erat, conciliatum erat... nos conciliati erāmus, conciliatae eramus, conciliata eramus... vos conciliati erātis, conciliatae eratis, conciliata eratis... illi conciliati erant, conciliatae erant, conciliata erant... | |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego conciliābor tu conciliabĕris ille conciliabĭtur nos conciliabĭmur vos conciliabimĭni illi conciliabuntur | |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego conciliatus ero, conciliata ero, conciliatum ero... tu conciliatus eris, conciliata eris, conciliatum eris... ille conciliatus erit, conciliata erit, conciliatum erit... nos conciliati erimus, conciliatae erimus, conciliata erimus... vos conciliati erĭtis, conciliatae eritis, conciliata eritis... illi conciliati erunt, conciliatae erunt, conciliata erunt... | |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego concilier tu conciliēris ille conciliētur nos conciliēmur vos conciliemĭni illi concilientur | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego conciliarer tu conciliarēris ille conciliarētur nos conciliarēmur vos conciliaremĭni illi conciliarentur | |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego conciliatus sim, conciliata sim, conciliatum sim... tu conciliatus sis, conciliata sis, conciliatum sis... ille conciliatus sit, conciliata sit, conciliatum sit... nos conciliati simus, conciliatae simus, conciliata simus... vos conciliati sitis, conciliatae sitis, conciliata sitis... illi conciliati sint, conciliatae sint, conciliata sint... | |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego conciliatus essem, conciliata essem, conciliatum essem... tu conciliatus esses, conciliata esses, conciliatum esses... ille conciliatus esset, conciliata esset, conciliatum esset... nos conciliatessēmus, conciliatae essemus, conciliata essemus... vos conciliatessētis, conciliatae essetis, conciliata essetis... illi conciliati essent, conciliatae essent, conciliata essent... | |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego conciliarer tu conciliarēris ille conciliarētur nos conciliarēmur vos conciliaremĭni illi conciliarentur | |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego conciliatus essem, conciliata essem, conciliatum essem... tu conciliatus esses, conciliata esses, conciliatum esses... ille conciliatus esset, conciliata esset, conciliatum esset... nos conciliatessēmus, conciliatae essemus, conciliata essemus... vos conciliatessētis, conciliatae essetis, conciliata essetis... illi conciliati essent, conciliatae essent, conciliata essent... | |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| conciliari | |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| conciliatum esse, conciliatam esse, conciliatum esse, conciliatos esse, conciliatas esse, conciliata esse... | |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| conciliatum iri | |
| GERUNDIVO | |
| Masculino | el que debe |
| Singolare | Plurale |
| Nom.conciliandus Gen.conciliandi Dat.conciliando Acc.conciliandum Voc.conciliande Abl.conciliando | conciliandi conciliandorum conciliandis conciliandos conciliandi conciliandis |
| Feminina | |
| Nom.concilianda Gen.conciliandae Dat.conciliandae Acc.conciliandam Voc.concilianda Abl.concilianda | conciliandae conciliandarum conciliandis conciliandas conciliandae conciliandis |
| Neutro | |
| Nom.conciliandum Gen.conciliandi Dat.conciliando Acc.conciliandum Voc.conciliandum Abl.conciliando | concilianda conciliandorum conciliandis concilianda concilianda conciliandis |
| SUPINO | |
| conciliatu | de |
| PARTICIPLE | significado |
| Pretérito perfecto | |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.conciliatus Gen.conciliati Dat.conciliato Acc.conciliatum Voc.conciliate Abl.conciliato | conciliati conciliatorum conciliatis conciliatos conciliati conciliatis |
| Feminina | |
| Nom.conciliata Gen.conciliatae Dat.conciliatae Acc.conciliatam Voc.conciliata Abl.conciliata | conciliatae conciliatarum conciliatis conciliatas conciliatae conciliatis |
| Neutro | |
| Nom.conciliatum Gen.conciliati Dat.conciliato Acc.conciliatum Voc.conciliatum Abl.conciliato | conciliata conciliatorum conciliatis conciliata conciliata conciliatis |
| - Conjugación completa di conciliare Forma activa |